“แสงใต้” ไม่เคยเชื่อในเรื่องพรหมลิขิต ไม่เชื่อในเรื่องโชคชะตา คิดอยู่เสมอว่าชีวิตตนเองย่อมมีเพียงตัวเขาที่สามารถกำหนดมันแต่กลับต้องมาเผชิญหน้ากับอาการหูดับในทุกครั้งที่ฝนตกทำให้ไม่ได้ยินเสียงใดๆ นอกจากเสียง “คู่แท้แห่งโชคชะตา” เท่านั้น ตรงกันข้ามกับ “พรรษ” ผู้ที่รอเสียงจากคู่แท้แห่งโชคชะตามาโดยตลอดเฝ้ารอวันที่ความเงียบจะถูกทดแทนด้วยเสียงของคนอีกคนที่ผูกพันกันด้วยโชคชะตา แต่ทุกอย่างก็ต้องผิดคาดเมื่อไม่ว่าจะรอนานเท่าไรคนที่อยู่อีกฝั่งของฟากฟ้าก็ไม่ยอมพูดกับเขาแม้แต่คำเดียว ความเชื่อที่ต่างกันคนละขั้วของคนสองคน จึงเป็นเหมือนเกมชักเย่อที่มีเชือกแห่งโชคชะตาคอยดึงรั้งระหว่างคนขี้ดื้อที่มีปมบางอย่างอยู่ในใจ กับคนขี้ตื้อที่ต้องการจะเจอกับความรักที่สมหวังท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย ในความสัมพันธ์แบบฟ้าลิขิต แสงใต้จะสามารถฝืนมันได้ไหม หรือเป็นพรรษที่จะถูกโชคชะตาเล่นตลก